جمال اسماعیلی مسؤول روابط عمومی مرکزی جماعت روز چهارشنبه ۱۰ مردادماه، با برگزاری کارگاهی برای اعضا و هواداران جماعت شهرستان سردشت، به تبیین مفهوم فرهنگ سازمانی پرداخت.
بنا به گزارش اصلاحوب، جمال اسماعیلی مسؤول روابط عمومی مرکزی جماعت با اشاره‌ای گذرا به چگونگی شکل‌گیری جماعت و تأثیرپذیری آن از مدرسەی فکری اخوان، استقلال تشکیلاتی و دارا بودن هویت ایرانی آن از بدو تٲسیس را شاخص اصلی آن دانست و ضرورت و اهمّیّت کار جمعی و سازمانی را یادآور شد.
وی گفت: شاید در شروع کار جماعت‌ها و تشکّل‌ها به دلیل محدودیت جغرافیایی و حجم اندک کار و فعّالیّت‌ها، اهمّیّت سازمان و سازوکار آن چندان آشکار و صریح نباشد، امّا اکنون که جماعت و شخصیت‌های آن در سطح جهانی مطرح و محدوده‌ی جغرافیایی آن در کشور گسترده و شمار اعضا و هوادارانش در اقصی نقاط، حضور چشمگیر و فعّال و تأثیرگذاری دارند، نیاز به تقسیم کار، مکانیسم و انسجام سازمانی و آموزش و تکرار مفاهیم آن، بیش از پیش احساس می‌شود.
وی تقویت اندیشه -که برخاسته از تبادل و تضارب آراست- ایجاد انگیزه، داشتن شور و نشاط، دوری از احساس تنهایی و سرخوردگی و امید بیشتر به زندگی، مناعت طبع، ارتقای کیفی و کمی امور و هم‌افزایی را از مزایای کار جمعی و تشکیلاتی برشمرد و صفاتی از قبیل امانتداری، الگوی عملی اخلاق در علم و سیاست و بازار را شایسته‌ی افراد جماعت دانست و با نقل قول از استاد پیرانی دبیرکلّ جماعت، افزود: «اگر ما در مرکز به جماعت افتخار می‌کنیم به پشتوانه‌ی شخصیت‌های بزرگواری است که در جای جای این سرزمین، مایه‌ی افتخار برای جامعه هستند.» وی جماعت را بهترین و ارزشمندترین سرمایه‌ی اعضا معرّفی کرد.
این دانش‌آموخته‌ی مدیریت، در ادامه‌ی بحث خویش فرهنگ را مجموعه‌ای از تمام دستاوردهای مادی و معنوی برشمرد و با اشاره به سخن شاین در تعریف فرهنگ سازمانی که می‌گوید: «فرهنگ سازمانی الگویی از مفروضات است که توسط گروه معینی کشف و اختراع شده یا توسعه یافته به طوری که انطباق با محیط خارجی و انسجام درونی به آنها می‌آموزد. اگر این الگو در طی زمان کارآیی خوبی داشته باشد اعتبار می یابد به‌طوری که شیوه صحیح ادراک، اندیشه و احساس اعضای جدید را درباره‌ی مشکلاتشان شکل می‌دهد.(شاین ۱۹۹۹)، داشتن شرم بنده‌ی مؤمن از خدا و پیامبر رحمت (ص) و جماعت را باعث تجدید نظر در گفتار و کردار اجتماعی افراد دانست و توصیه کرد که باید مفروضاتمان در باب سازمان مثبت‌اندیشانه و واقع‌بینانه باشد تا از خطر یأس و دلمردگی به دور باشیم؛ زیرا مفروضات منفی باعث تخریب و ویرانگری خویش و جماعت است در صورتی که هریک از ما با انجام یک کار خوب با اتقان و احسان به جای ناامیدی، شور و نشاط به بدنه‌ی جماعت تزریق می‌کنیم.»
اسماعیلی در ادامه‌ی سخنانش، موارد زیر را از الزامات کار جمعی تلقی و به پایبند بودن آنها سفارش نمود.
ـ زبان و چشم‌انداز مشترک داشتن، فهم درست از خویش و مخاطب.
ـ به اندازه‌ای که زبان ما فعّال است، دو برابر گوش باشیم؛ اما نه منفعل بلکه اثرگذار و اهل عمل.
ـ ارتقا و تقویت ارتباط درست و به موقع در فضای مجازی و واقعی با مجموعه‌ی خویش.
ـ اهل نوآوری، ابداع، ایده‌های تازه و خلاقیت باشیم.
ـ بازخورد فعالیت‌ها و گزارش کار مسؤولان به اعضا و بالعکس و رسانه‌ای کردن آنها که هر دو باعث تقویت و تشویق روحیه‌ی جمعی و فردی خواهد بود.
ـ انضباط کاری و انسجام و نقد به‌جا و به موقع و در نهایت به‌جای گله و شکایات با رفتارهای پیشگامانه شروع به اصلاح کنیم.
ـ مشتاق و عاشق کار باشیم، که جا دارد در این مورد یادی از برادر مجاهد، مرحومِ مخلص، كاك جلیل محمدی داشته باشیم که هیچگاه در مشکلات و برعهده گرفتن کارها، خم به ابرو نمی‌آورد و یک‌تنه مرد میدان و الگوی عملی بود.
ـ هوشمند، تیزچشم و سریع باشیم و از ربات‌گونگی و برای هر کار جزئی از بالا دست فرمان گرفتن، بپرهیزیم.
ـ اصلاح مدام خود و خانواده‌ی خویش، زیر با این کار هر یک از ما درصدی از کاستی‌های جماعت را جبران کرده‌ایم و اگر این روند سیر صعودی داشته باشد مشکلات و کاستی‌ها به صفر نزدیک می‌شود.
ـ راه‌حل‌اندیش و مشکل‌گشا باشیم. الحمد لله در این زمینه جماعت به جای دادن شعار و بزرگ‌نمایی مشکلات، همیشه چاره‌اندیش و آینده‌نگرانه عمل کرده است که نمونه‌ی موفق آن راه‌اندازی چند مسجد برای اهل سنت در تهران و حومه است و اگر جماعت چنین فعالیتی نداشت این جمع مبارک عملاً از ادای عبادات محروم و کارها در حد شعار باقی می‌ماند.
ـ حفظ هویت فردی و جمعی و ایجاد تعادل بین این دو و تنظیم خویش با فرهنگ سازمانی.
ـ انعطاف‌پذیر و از خودگذشته باشیم.
ـ در جماعت، نقش‌آفرینی و برای خود نقشی را تعریف کنیم.
وی با توجّه با موارد پیشگفته، تکلیف و مسؤولیت رهبران و مسؤولان در فرهنگ سازمانی سنگین‌تر از سایر اعضاست و اگر پیشگامان و رهبران دارای قدرت مدیریت و برنامه‌ریزی و نظم و پیگیری باشند قطعاً اعضای سازمان از تحرّک و پویایی برخوردار خواهند شد.»
مسؤول راوبط عمومی جماعت در قسمتی از سخنانش به سیل هجمه‌ها و نقدهای تخریبی سازمان‌یافته علیه جماعت اشاره کرد و سعه‌ی صدر مسؤولان و اعضای جماعت و دفاع بدون هیاهو و غوغاسالاری را نشانی از صبوری و خویشتنداری جماعت دانست و به نقادان پیشنهاد کرد به جای بهانه‌های واهی و بدون سند، برای اصلاح کاستی‌های ما به‌جای تخریب، پیشنهاد و راهکار سازنده داشته باشند که متأسّفانه در نقدهای اخیر، شاهد چنین مواردی نبودیم.
در دقایق پایانی نشست، عثمان ایزدپناه، با ذکر نکاتی از کتاب «خاطرات بیست و یک روزه» احمد شوقیری به ژاپن گفت: «ما صاحب پیام بسیار مهمّ و تاثیرگذار دینی هستیم؛ ولی اینکه ما چقدر توانسته‌ایم کلام و سنّت پیامبر(ص) را در زندگی خود، خانواده و اطرافیان و جامعه به‌صورت کرداری، عملی کنیم، جای پرسش جدّی است و قطعاً ما بسیار کوتاهی کرده‌ایم. در حالیکه کشور هایی مانند ژاپن صاحب این پیام هم نیستند ولی نکات ریز و ارزشمند آن، در زندگی‌شان متجلّی است.» وی تأکید کرد که باید مدام الگو بودن پیامبر(ص) را در امور خویش به یاد آوریم، به‌ویژه این حدیث را برای کار سازمانی که فرمودند: «ٳنّ الله کتب الاحسان علی کلی شیئ.»
در بخشی از این کارگاه، رؤوف آذری فعّال مدنی صلح و مهربانی، برای ختم کلام با بازگویی و نقل داستانی از سابقان جماعت به اعضا توصیه کرد که: «به خود و جمع خویش و خلوص و دست‌پاکی و پتانسیل‌های جماعت باور داشته باشیم و از لوم لائمان که گاه از جاهای دیگر کاسه‌ی صبرشان لبریز شده و غیر منصفانه علیه جماعت قلمفرسایی می‌کنند، ابایی نداشته باشیم، بلکه استوار و محکم به راه خویش ادامه دهیم.»
نظرات